Happy 1931
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Dies
19 April 2009 | Indonesië, Batavia
Happy 1931!!!
Hallo Allemaal,
het werd weer eens tijd voor een verhaaltje vanaf Bali. Sommige mensen zullen wel denken dat we veel dezelfde dingen meemaken als vorig jaar en alles al een keertje beschreven is... nou nee hoor jammer voor jullie is er nog genoeg stof om over te schrijven. Zoveel zelfs van de afgelopen weken dat het niet eens in 1 verhaal past.
In het kort een paar dingetjes:
- Remie en ik hebben een tripje met de scooter gemaakt naar Amed, en via de kust terug getuft. Geweldig uitzicht, mooie weggetjes omhoog en weer omlaag, lekker met veel steengruis, ideaal om een lekke band te krijgen. Vooral in
'the middle of nowhere' maar gelukkig is er in elk dorpje wel een Bengkel service waar je iets aan je brommert kan laten repareren. Spreken geen woord engels die gasten maar bij het aanzien van een lekke band hoef je ook niet veel uit te leggen.
- 26 maart hebben we hier een heuse jaarwisseling meegemaakt. Het was Nyepi oftewel Balinees nieuwjaar. Volgens de Balinese kalender die bestaat uit 210 dagen en 35 dagen per maand, leven we nu in het jaar 1931!!! En als je denkt dat je hier lekker uitbundig nieuwjaar kan vieren heb je het mis.( Helaas ook niet ff lekker harken bij Ter Voert op 27 maart ) Tijdens de Nyepi, ligt ongeveer het hele eiland stil. Dat wil zeggen er word van de Balinezen en ook van de touristen verwacht niet van het erf af te gaan. Er is dus op een enkele kip na niemand op straat. Ook het vliegverkeer en scheepvaart ligt stil. Er word niet gepraat, er mag geen tv worden gekeken, en in de avond is het verboden licht te ontsteken. Dit alles met de bedoeling dat demonen overvliegen omdat ze dan zien dat Bali er netjes rustig en stil bij ligt. ( Ja echt!!! ) Ook is het een dag van bezinning een mooie stille dag om je zonden eens even goed te overdenken. Dusss daar zaten we met ons goede gedrag. Gelukkig zaten er samen met ons nog een stel andere verdwaalde Nederlanders vast op het terrein van het duikcentrum dus zijn we maar een beetje aan de Arak, bier en andere lekkere versnaperingen gaan snuffelen. ( Het is mij zeer op het hart gedrukt geen foto's te plaatsen van bepaalde mensen op deze toch wel bijzondere dag ( en andere dagen ), degene die toch erg nieuwschierig zijn naar deze kiekjes kunnen mij een mailtje sturen dan stuur ik de foto's per post op )
- Rob en Anke een stel uit Nederland waar Remie vorig jaar ook mee heeft gedoken waren weer hier voor een mooie duikvakantie en ander fanatieke uitspattingen. Met Sang een medewerker van Sub Ocean, kan je hier een aantal mooie wandelingen maken. Tijdens 1 van die wandelingen ga je een berg op richting een tempel met veel aapjes, je gaat daar rustig zitten en kijken naar de zonsopgang en via de andere kant van de berg weer naar beneden. Remie wilde deze wandeling graag een keer maken en hoorde dat Rob en Anke dat van plan waren te gaan doen. Dieske gaat ook vast wel mee? Nou doe je best zei Remie die is niet zo van het wandelen. Anke kwam zo enthousiast naar me toe dat ze iets leuks had om te gaan doen. Ik vroeg nog wel even voor de zekerheid wat dat 'leuks' dan was. en Shit zei ik daar nou echt gelijk ja op? ( groepsdruk ) Ik heb een schijthekel aan wandelen en al helemaal de berg op. En als ik daar dan ook nog om 04.00 voor me nest uit moet... Ik heb serieus even zitten denken aan welke smoes het meest geloofwaardig over zou komen. Diarree of ongesteld ( dan mag ik de tempel niet in ) Maar ja is ja dus toch maar mee gegaan. En zoals het dan altijd is met dingen waar je heel erg tegenop ziet. Het was absoluut de moeite waard! De klim viel uiteindelijk wel mee. Het uitzicht was werkelijk fantastisch! Mooi zicht op de vulkaan Agung. later mooi uitzicht op zee waar de zon opkwam. Aapjes die wakker werden en nieuwschierig kwamen kijken wie die andere 5 apen op de berg waren... SUPER.
Vorig weekend zijn Remie en ik 3 dagen naar Petak geweest. Petak ligt ongeveer 3 kwartier tuffen met de scooter vanaf Ubud, maar dat zegt jullie waarschijnlijk weinig. Stichting Anakita heeft daar een opvanghuis voor wezen en arme kinderen. Er worden 28 kinderen via de stichting gesponsord. Maar iedereen uit het dorp is welkom en het kan dus maar zo zijn dat er 40 kinderen rondlopen. Ze varieren in de leeftijd van 6 tot 23 jaar. De kinderen krijgen door de sponsoring de mogelijkheid om naar school te gaan. Verder krijgen ze de mogelijkheid om Balinese dansles en Gamelan les te volgen. Dit zijn hele belangrijke elementen in de Balinese cultuur. Kijk maar eens op www.anakita.org Vanwege me verbrande peutje duurde het even maar nu kan ik toch gelukkig echt elke week naar Petak. Ik verblijf dan in Ubud in Warji Homestay. Samen met Ineke geef in Engelse les aan de kleinste moppies. Het is echt heel basic, en de afgelopen 2 keer durfde ik het ook aan alleen les te geven. Super leuk! Remie wilde wel een keer mee, om te zien hoe het daar was en wat ik daar allemaal uitvreet.
Afgelopen zaterdag mochten de kinderen voor het eerst in de tempel dansen tijdens de ceremonie, dus dit was een mooie gelegenheid om samen te gaan. Vrijdag ochtend vertrokken naar Ubud, de spullen bij Warji gedropt scooter gehuurd en op naar Petak. De weg naar Petak is mooi om te rijden eerst nog even in de grote stad maar het laatste half uur compleet tussen de rijstvelden. Wow! Rond 13.00 waren we in Petak, de kinderen zijn altijd super beleefd dus die komen eerst netjes een handje geven en vragen hoe het gaat. En wie is toch die kale kerel die je bij je hebt? Is dat je boyfriend? Haha yup dat is me boyfriend. Nou wat gaan we doen? Margreet onze buurvrouw op het duikcentrum had een idee om waterflessen te vullen en dan met een bal proberen de flessen om te trappen. De dop eraf natuurlijk. Op naar het schoolplein en ballen maar. Dikke pret natuurlijk, de jongens hielden het 20 minuten vol en daarna werd het natuurlijk 1 groot waterballet. Met de kleine meisjes beetje handjeklap gedaan en iets heel ingewikkelds waarbij je met 3 man je benen in elkaar haakt en rond gaat hinkelen. Later op de dag nog een half uurtje Engelse les gegeven maar de kids waren door al het geros een beetje moe. En ik ook.
's Avonds lekker gegeten bij Casa Luna in Ubud. Was erg lekker dus mam we kunnen daar met een gerust hart kookles nemen. Weet alleen niet of het dan ook zo lekker smaakt ;)
Zaterdag was de grote dag van het dansen. Rond 13.00 waren we in Petak waar alle kinderen die gingen dansen of muziek (Gamelan) spelen al aanwezig waren. En de rest van het dorp :)
In totaal gingen er zes meiden dansen van een jaar of 7. Vier jongens twee kleintjes van een jaar of 7 en twee grotere van een jaar of 12. Verder nog 3 pubermeiden en de twee dans-leraren gingen ook dansen. Rond half 2 kwamen 2 dansleraressen voor de make-up/schmink. Kadek de man die alles regelt in het weeshuis vond het wel een goed idee dat ik ging helpen... En hoewel ik het eerst een hartstikke leuk idee vond, begon ik toch te twijfelen, ik had dat nog nooit gedaan en wilde niet dat er een paar kinderen door mij voor schut liepen... Ik kreeg dan ook de taak alleen de basis te schminken, dat wil zeggen dat al die mooie bruine kinderhuidjes wit worden gemaakt. Zo vliegen wij naar de zon om een lekker kleurtje te krijgen, en de Balinese vrouwen willen het liefst een blanke huid hebben.
Er bestaan hier heuse cremes met whitening erin, vast iets peroxide-achtig iets dat je huid bleekt!!!
Maar goed dat make-uppen vergde nogal wat tijd. Alle kids die gingen dansen moesten geschminkt worden, eerst de witte plamuur laag daarna werden ze bepoederd met geel of roze poeder, de ogen worden kleurrijk opgemaakt, er worden dikke hoekige wenkbrouwen getekend en de lippen worden rood gestift. Ik deed bij iedereen de basis. De danslerares deed de rest en dan was er nog een andere dame die alvast aan de haren van de kinderen begon. Ieder meisje had een plastic tasje bij zich met een dikke paardenstaart nephaar, en allerlei gouden bloemen op pinnen en andere gekleurde nep-bloemen. Het eindresultaat ziet eruit als een waar kunstwerk. ( zie foto's )
Ik probeerde maar een bietje Balinees te doen, maar ik zat lang niet zo comfortabel als de rest, op een tegelvloer, dan weer wel in kleermakerszit dan weer niet. Als je de rest bekijkt doet het echt vermoeden dat hun gestel op een andere manier in elkaar is gezet, wij krijgen het niet voor elkaar de benen zo dubbel te vouwen. Uren lang.....
want pfff dat schminken duurde lang zeg, 1 voor 1 kwamen ze voorbij, sommige had ik al vaker gezien sommige niet. Yogi 1 van de kereltjes die ook in de Engelse les zit is echt een lachebek, ik had eerst zijn gezicht geschminkt en toen moest zijn nek. Maar dat kietelde ontzettend volgens hem dus hij schoot constant onwijs in de lach. 1 van zijn vriendjes wou wel even helpen en trok Yogi's hoofd aan zijn haren naar achteren zodat ik zijn nek kon schminken ondertussen kwamen we niet meer bij van het lachen. Het was de bedoeling dat we om 19.00 naar de tempel zouden gaan. Er is ook echt tot 19.00 en langer aan de laatste persoon gewerkt om het schminken en aankleden af te krijgen. Waar Remie en ik ons over bleven verbazen is het ontzettende engelengeduld dat de kinderen hebben. De meiden werden na het make-uppen in de kleren gehesen, nou zeg maar eerder gesnoert. Die kleine grietjes kregen een band om hun lijfje dat met grof geweld door 2 grotere meiden werd vastgezet. En dan maar wachten uren wachten. In Nederland zouden alle kinderen stuk voor stuk zijn gaan jengelen en zeuren. Hier niet hoor, of we verstonden het niet haha. Maar alle kinderen bleven rustig op het terrein van het weeshuis en haast op 1 vierkante meter wachten uren wachten. Tegen 19.00 hadden Remie en ik onszelf ook maar verkleed als Balinezen klaar om naar de tempel te gaan. Iedereen zat te wachten. "Wait 5 more minutes Dies" Zei Kadek. Euh 5 Balinese minuten zeker dat ging nog wel een half uur duren.... en inderdaad tegen 20.00 iedereen naar de tempel. Het was al donker en de rest van het dorp liep ook over straat richting de tempel. Het was een mooi gezicht. Bij de tempel, zagen we torenhoge offers van fruit. Ziet er prachtig uit. En tien keer beter dan stapels platgeslagen kippen.
Ik zei al tegen Remie dit gaat nog ff duren hoor. En ja hoor eerst gingen er 2 andere groepen kinderen uit het dorp dansen, zag er leuk uit. En toen we vermoeden het al, moest er eerst ge-prayed worden. Gezellig allemaal op de grond bidden. Ik vind het wel wat hebben. Alleen zaten we in de weg, er was voor sommige mensen geen ruimte meer, dus werden er voor ons stoeltjes aan de kant gezet en hadden we mooi zicht op het maffe bid-ritueel van de Balinezen. Dit komt nog wel een keer in een ander verhaal, het enige wat ik er nu over kwijt wil is dat het LANG duurt.
Het was zover, er werd ruimte in het midden gemaakt de jongen namen plaats achter de Gamelan instrumenten, en nadat de grond is ingewijd door 2 priesters mochten de kids hun entree maken, Eerst kwamen de meiden op, onder luid gejuich, toen de 4 jongens er bij. Echt een mooi gezicht. Daarna werd er een dans opgevoerd door 2 van de tienermeiden, daarna een dans met 1 tienermeid en de dansleraar. Dit was echt topentertainment, de jongen en meid beelden op een gegeven moment uit alsof ze aan het zoenen waren, de hoofden dicht bij elkaar en een beetje draaien. Ze raakten elkaar niet aan, de dansleraar maakte aan het eind een schijnbeweging richting het meisje alsof hij haar echt wilde kussen, dit tot grote hilariteit van het dorp die allemaal aan het gieren, gillen en lachen waren. Toen besefte ik weer even dat we echt in een totaal andere wereld leven, in Nederland had niemand dit grappig gevonden, dan moesten ze wel met wat schokkenders komen. Als 1 na laatste dans de andere dansleraar in zijn eentje ook erg mooi, en als afsluiter en klap op de vuurpijl de Barong. Het was uiteindelijk dik na elven toen het was afgelopen, alle vrouwen haalden de torens van geofferd fruit weer uit de tempel en iedereen dromde af naar huis. En daar liepen Remie en ik in het donker alleen het licht van de maan, tussen de dorpsbewoners, en kids van Anak Alit. Geweldig gevoel, de vrouwen dragen de offers op hun hoofd en zo in het maanlicht had het iets heel sereens. Ondertussen zat 1 van de jongens Remie op te jutten, dat als wij gingen trouwen in Nederland ooit of we dan wel terug kwamen op Bali om een feest te geven en dan moesten we hem wel uitnodigen.....
Toen we weer bij het weeshuis aankwamen waren we echt gesloopt, en de kids???? Die waren allemaal eerst netjes hun danskleren aan het opvouwen voordat ze wat te eten kregen.... Ik blijf me erover verbazen. Wij reden weer terug naar Petak, dat was immers nog een rit van 3 kwartier...
Wij kunnen terug kijken op echt een super weekend, Remie wilde zelfs wel vaker mee. De kids van Petak zijn allemaal stuk voor stuk de moeite waard om te leren kennen. Ze hebben allemaal hun eigen verhaal maar het belangrijkste, ze krijgen de kans wat van hun leven te maken. Een toekomst van een kind daar gaat het om......
www.anakita.org
www.baliuniekreizen.nl
Lfs Dies en Reem
P.s ja er word ook nog gewoon gedoken hoor! En over het restaurantje vertel ik wel in het volgende verhaal.
Owja Wanda en Margriet wat leuk dat jullie weer on-line zijn! Ik was al bang dat Margriet geen computer meer had. Wanda heb jij mijn post nog ontvangen???
-
19 April 2009 - 08:48
Kokkie:
Ben ik weer de eerste, ben ik weer de eerste??? ahum...
He Dies en Remie,
Wat een mooie foto's. Weer genoeg meegemaakt lees ik zo. Maar wat schrijf je nu over die aapjes op de berg? Dat vond je leuk? Ik kan me nog een voorval met pinda's herinneren dat we omgeven waren door een dertigtal apen dat jij mij heel erg lang en heel erg veel vervloekte.... Of waren dit lieve aapjes?
Leuk om te zien dat je nu iets gevonden hebt zodat je de mensen daar kunt helpen. Allebei werk wat jullie ligt, lekker in de zon en lekker bij elkaar!
Geniet er nog van!
Dikke kus,
Kok -
19 April 2009 - 09:12
Jan En Bep.:
Volgens ons komen jullie gewoon tijd tekort om alles mee te maken. Wat ik nou jammer vind, dat is waarom je geen honderd foto's hebt geplaatst. Jammer een missertje.Wij vinden jullie er even lief om hoor. Ga lekker door met de vele dingen die er te zien en te beleven zijn.Wij vermaken ons later wel met de verhalen.
Groetjes van pa en ma. -
19 April 2009 - 09:15
Bep:
Ja Kokkie je bent de eerste. Kikken hé. -
19 April 2009 - 09:29
Haas:
Duurt even maar dan heb je ook wat. Is het ook mogelijk om foto nummer 51 te bestellen?
-
19 April 2009 - 09:42
Haas :
Herstel foto nummer 55 moet je alleen nog achter mijn adres zien te komen -
19 April 2009 - 09:48
Joost :
Dit is een mooi begin van mijn zondag. Kopje koffie, croissantje met jam, kater van hier tot Bali, maar de krant kan in de bus blijven liggen want er is weer leesvoer vanaf Bali.
Geniet ervan Pop. -
19 April 2009 - 10:21
Nicole:
Wat leuk om te lezen wat jullie toch allemaal weer meemaken!
Het blijkt wel dat jullie nog genoeg beleven daar...
Ene Dies toch goed van je dat je mee bent gegaan met die wandeling op de berg...
Mooie foto's hoor!
Blijven genieten hé!
Veel liefs...
-
19 April 2009 - 11:45
Hans-anne:
heerlijk z'n lekker lang verhaal met prachtige foto's.
we genieten hier elke keer weer van.dikke kus voor jullie twee -
19 April 2009 - 12:04
Mel:
Hey lieverds,
Wauw Dies, je omschreef al dat dat weekend met de weeskindjes en de ceremoniedans geweldig was... Nu zie ik het ook... de korte filmpjes en foto's vind k al geweldig, laat staan hoe het echt zou zijn geweest.
En die snoetjes van die kindjes!! Ze zien er zo gelukkig uit, terwijl ze het met zo weinig moeten doen eigenlijk...
Je weet dat ik kindjes niet leuk vind, maar als je weer terug gaat naar NL mag je er wel zo eentje voor me meenemen hahaha
Prachtig verhaal en foto's
Ik hoop jullie paradijsje toch echt met eigen ogen een keer te zien.
Dikke kuss Mel -
19 April 2009 - 12:06
Annie Van Hal:
Dat was weer een heel verhaal en vele mooie foto"s ga zo door.
Groetjes uit Ulft.
Bennie en Annie van Hal -
19 April 2009 - 15:27
Benny En José:
Dies wat een schitterend verhaal weer.Ik kan me voorstellen dat je dit heel leuk werk vind en daar ook veel plezier en voldoening aan beleefd als je de snoetjes van die kinderen ziet, je zou ze zo mee naar huis nemen.We kijken vol verwachting uit naar het volgende leuke verhaal.Verder groetjes, xxx en knuffel vanaf deze kant. -
20 April 2009 - 07:13
Tessa:
Wow, wat een leuk verhaal weer. Wel een beetje lang, maar met de foto;s erbij krijg je er een mooi beeld van. Echt super ik blijf jullie volgen!
Kus Tessa -
21 April 2009 - 15:38
Tim:
Hoi Dieske en Remie,
ik krijg geen notificatie meer van jullie site, maar ik check hem regelmatig en zo stond er nu weer een super verhaal op. Ik bedoel super lang ;)
Geniet ervan.
Groetjes -
22 April 2009 - 12:23
Poepje:
Hoi Poepjes, Wat een prachtig verhaal en geweldige foto,s zou ik boyd toch maar meenemen kan hij misschien leren gedult opbrengen want als ik het zo lees moet je dat daar wel hebben als kind.
Ben zo benieuwd naar wat jullie daar allemaal uitspoken en voel me vereerd dat ik over 2 weken jullie gast mag zijn en een kijkje mag komen nemen in jullie nieuwe wereld.
Tot snel luv you
Knuffel El. -
26 April 2009 - 11:20
Achterblijvers:
Even een berichtje van mensen die gewoon hard moeten werken en steeds kwijlender jullie verhalen leest. Wat maken jullie toch allemaal een mooie dingen mee! Geweldig. Geniet ervan. Groet -
29 April 2009 - 09:05
Maarten:
Wow, wat een enorm verhaal en even zoveel foto's weer!
Maar belangrijker dan een jaarwisseling naar 1931 op Bali, is vandaag toch wel jouw persoonlijke jaarwisseling naar je 24e! Hartelijk gefeliciteerd, en maak er een mooie dag van! Ik kan me niet voorstellen dat het niet gaat lukken als ik die foto's zo zie :)
Groeten!
Maarten -
29 April 2009 - 18:11
Agneswilcolisafemke:
Hallo Remie en Dieske.
Allereerst hartelijk gefeliciteerd Dieske met je verjaardag , maak er een leuke dag van.Remie natuurlijk ook gefeliciterd met Dieske .Het is alweer een hele poos geleden dat ik reageerde op een van jullie avonturen.Ik heb ze wel gelezen , een groot avontuur nog steeds als ik de verhalen doorlees en dan de foto's erbij dat maakt het verhaal helemaal compleet.Al heb ik het gevoel dat je eigenlijk sommige dingen zelf mee moet maken en met eigen ogen moet zien,het is de sfeer die jullie wel ervaren en wij niet ,het lijkt mij een grandiose ervaring al die feesten en ritueelen die jullie beschrijven.Wat leven wij dan eigenlijk in een saai landje,maar ja ,dat heeft ook vast zo z'n voordelen.Morgen hebben we koninginnedag een van de" nederlandse ritueelen",niet zo kleurrijk dan op bali maar dan maken we er morgen zelf wel iets kleurrijks van.Zo, ik ga nu eindigen met mijn speeds,tot de volgende reactie ,geniet van alles en van elkaar,het ga jullie goed.Doei doei.Agnes en familie. -
08 Mei 2009 - 16:31
Jan En Marie Louise:
Hoi Dieske en Remie
Als eerste nog gefeliciteerd met je verjaardag wel wat te laat maar beter te laat dan nooit .
He meid weer super die verhalen en prachtig die foto,s ik begrijp nu iets beter wat je mee maakt .
Wij zijn ook naar St. Maarten geweest en een heel andere cultuur geproefd dan hier , heel bijzonder om met je zoon op sleettouw te gaan , We hebben echt genoten van alles Jan en Jos hebben zelfs in een dag 10 meter gedoken ze vonden het geweldig jos wil evt het beginners brevet halen , tenminste als hij daar nog tijd voor krijgt ,
Gaat eerst nog naar Aruba en dan schiet het al weer op en komt de thuisbasis weer in zicht. En dat wordt wennen .!!!!!!!
Ik zelf heb de vissen van boven bekeken veilig op de boot wat een helder water daar echt zoals op de plaatjes .Misschien kun je je moeder overhalen om toch te gaan duiken , het hoeft ja niet in 1 dag . Oke je moeder en ik gaan ons weer in het zweet fietsen in een pot dichte sporthal met spotlights ja dieske en remie jullie weten niet wat je mist hier , super die sportschool , geniet maar dan doen wij dat ook en vooral doooooorgaaaaan met schrijven groetjes jan en marie louise ,
P.s die eertse ligt op de stoel behoorlijk te snurken -
19 December 2009 - 18:18
Aloys:
Dieske en remie prachtig verhaal.Dieske vooral jij je kan meteen beginnen bij de telegraaf als correspondent
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
