Time Flies...
Door: Dies
Blijf op de hoogte en volg Dies
01 Oktober 2009 | Indonesië, Batavia
When you're having fun...
3.5 week op Bali klinkt als een zee van tijd. Genoeg tijd om van alles te doen en te bekijken op het eiland van de Goden en Demonen.
Mijn ouders kwamen op 3 september aan op Bali, om lekker vakantie te vieren, te checken wat we daar allemaal uitvreten, en we hadden elkaar 8 maanden niet live gezien dus het werd ook tijd.
Bepakt en bezakt kwamen ze aan op Denpasar, en dan is het toch wel heel raar dat je ouders in 1 keer naast je staan. Natuurlijk allemaal heel erg blij... en wat zou er toch allemaal in die koffers zitten????
KAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAS... Oud-jong-brietje erbij :) :) :)
En Dropkes van Lucia heel erg lief, bedankt!
Opweg naar Candidasa, was de eerste reactie van Pa: "Wat een rommel, ongelofelijk"
En wij dachten huh? Rommel? Maar hij bedoelde natuurlijk alle afval wat gewoon langs de kant van de weg word
gedumpt. Soms gewoon bergen afval. Af en toe de fik erin en dan is het weer "schoon"
Degene die hier de regering zover krijgt dat er een gesubsidieerd afval verwerkings systeem op gang komt word heeeeeel erg rijk. Gelukkig werd het naarmate we dichterbij Candidasa kwamen beter. Maf eigenlijk dat wij er al helemaal geen acht meer op slaan al die afval die ze gewoon in de natuur dumpen. Doodzonde eigenlijk.
De eerste avond lekker gegeten bij Candidasa cafe, roseetje en een biertje genuttigd. Niet teveel natuurlijk (ahum) want de volgende dag begon pa al aan de open water cursus, en zijn ma en ik de berg op geweest. We waren uitgenodigd voor een ceremonie van het dorp waar Ketut Bel Bel woont. Natuurlijk stonden wij allang en breed op de
berg, samen met een paar dolle dwazen die zichzelf met messen pijnigden. En een paar miepjes die compleet in trance waren en was Ketut nog gewoon thuis. Elastische tijd is haar middle name.
Pa heeft in 3 dagen zijn cursus afgerond bij Remie, dit keer geen sport waarbij je als een gek de bult op moet fietsen of als keeper een goal kan maken, maar rustig in het water hangen, naar de visjes, slakjes en anders spul kijken en af en toe een keer met je vinnen trappen. Mijn zusje en ik hadden al een weddenschap hoe lang het zou
duren voordat Pa met zijn vingers in een giftig soort koraal zou zitten of een giftige vis 'per ongeluk' zou
aanraken ;)
Ondertussen konden Ma en ik rustig naar de markt een zeer vervelende massage uit proberen en onze teennagels laten bekladderen. Het duiken is pa goed bevallen dus daar zal nog wel een vervolg aan zitten.
In het eerste weekend heeft Remie nog een feestje gegeven ter ere van zijn 26ste verjaardag. Heel erg gezellig met de staff van Sub Ocean en Candidasa Cafe en een paar bekenden uit het dorp. We hebben genoten van de zangkunsten van de mannen van S.O dat rare liedje waar we geen zak van verstaan, maar die ze vaak zingen als ze bij elkaar
zitten en Arak drinken. Reroreroreeeh Rooorerooreroreeeh Rerroreroreeh Roooooorerorerororeeh en dat onder de beat: Pong pong pong.
Ergens in de tweede week ik weet het niet meer precies, zijn mama en ik op kookcursus geweest in Ubud.
In het Nederlandse tv programma 'The taste of life' was te zien hoe Stella en Rudolpf ( die tv kok met die rare brilletjes en gekleurd haar ) op de markt in Ubud waren en gingen koken in de keuken bij Casa Luna. Een bekend restaurant in Ubud van Janet de Neefe een Australische vrouw, getrouwd met een Balinees. Zij is erg bekend hier, heeft een aantal kookboeken geschreven en heeft 2 goede restaurants in Ubud. In de keuken die ze op tv lieten zien waar de lessen werden gegeven waren de muren roze geschilderd. Ik was om, we gingen naar Ubud.
Met een zeer bijzondere groep van ongeveer 20 man gingen we eerst naar de markt. Ik ben hier al erg vaak geweest, maar vaak alleen op het gedeelte met de souveniers en niet voor 10 uur 's ochtends. Al heel er vroeg begint hier de ochtend markt. Het mannetje wat mee ging kon ons heel erg veel vertellen over de gebruiken op zo'n markt. En over
de producten die veel in de Balinese keuken worden gebruikt. Weet jij het nog allemaal Mam? Het beste kan ik de markt beschrijven als 1 grote tering bende waarop ze fruit, kruiden, vlees, vis en anders spul verkopen. Ik kan me voorstellen dat een Westerling die over die markt loopt geen zin meer heeft in eten of drinken. Wij niet hoor wij hadden honger laten we maar snel terug gaan en gaan koken.Nou er werd dus helemaal niet gekookt. Niet door ons in ieder geval. Eerst moesten we aan een lange tafel gaan zitten en kregen we een Balinees ontbijt en een schaal fruit.
Daarna werd er door 2 balinese dames het menu uitgelegd wat er gekookt ging worden, en mochten we jawel om de buurt de verschillende Balinese sambals fijn malen. Er werden vrij traditionele Balinese gerechten gemaakt wat wel leuk om te zien was. Maar nog beter om op te eten. Yammie. De keuken was trouwens helemaal niet roze :(
Ik kan niet eens allemaal beschrijven wat we allemaal gedaan hebben want bijna elke dag stond er wel iets op het program. Pa riep al een paar dagen dat er wat meer 'Tjak tjak actie' moest komen. Pas op wat je hier aan de goden verzoekt want op 19 september werden we rond 07.00 uit bed en van de pot getrild door een heuse aardbeving. Dat is toch wel erg raar wakker worden, alles gaat heen en weer. Mama had het niet helemaal door, en zei dat pa eens stil moest liggen, en Remie waande zich op de veiligste plek van het huis, en drukte rustig door.
Gelukkig waren er geen meldingen van ernstige gewonden of doden. Een dak van een winkelcenrtum is ingestort
waardoor 7 mensen gewond zijn geraakt, maar daar is het bij gebleven.
Verder zijn we nog naar de markt geweest in Amlapura, ma en ik op de scooter en pa op de fiets, daarna kregen we nog een beetje zilverkoorts. Ik had gelezen over een zilverdorp in de buurt en op de terugweg van Amlapura naar Candidasa dacht ik dat het wel leuk was daar even langs te gaan. Het dorp heet Budakeling. De weg ernaartoe was
prachtig, mooie rijstvelden en leuke dorpjes, maar waar was toch dat zilverdorp? Om de 5 km vragen aan iemand langs de kant van de weg en allemaal zeiden ze rechtdoor blijven rijden. Voor ons geen probleem wij waren toch op de toet toet. Uiteindelijk het dorp gevonden, en bij de eerste beste smid naar binnen gegaan. Daar waren een man en een
vrouw aan het werk wat er nou niet heel bijzonder uit zag. Totdat we in het winkeltje kwamen. Wow echt mooi spul!
Hele mooie oorbellen mogen uitzoeken, met Balinees design, een mooi aandenken aan Bali en de vakantie met pa en ma.
Ook zijn we natuurlijk naar het weeshuis geweest, waar we werden getrakteerd op een paar mooie dansen van de kids, en zijn we de rijstvelden in geweest. Erg leuk, kokosmelk drinken en op suikerriet kauwen. Real Bali...
Onder het motto: "Ik wil altijd weten wat er aan het eind van die weg achter die berg is" hebben mijn ouders veel van het Balinese leven gezien. Je ziet op de scooter meer dan wanneer je in een taxi zit, kan stoppen op elk gewenste plek en komt op plaatsen waar je anders niet zo snel komt. Ook tijdens de bezoeken bij de 2 Ketut dames ( Bel-bel en Ariani ) hebben we kunnen zien hoe de Balinesen wonen en dat dat er nog wel eens verschillend uit kan zien.
Voor ons was het fijn om natuurlijk mijn ouders weer te zien en vast te houden en voor mijn ouders denk ik mooi om te zien wat we hier allemaal wel en ook niet uitvoeren, en wat Bali voor ons betekend.
Ik heb de helft nog niet beschreven van wat we hebben gedaan. Maar ik zal een fijne selectie uit de niet gewiste foto's maken, zodat jullie er een beter beeld bij krijgen. ;)
Dan wil ik dit verhaal afsluiten met een opsomming voor pa en ma met een aantal zeer goede redenen om nog een keer terug te komen;
- Er was nog een halve fles rose over. Toch niet zo leuk om die alleen op te drinken.
- Pa en Remie zouden Mount Agung (vulkaan) gaan beklimmen. Niet gebeurd.
- Nog niet bij Amed gedoken.
- De spa bij The Watergarden zal 1 dezer dagen wel gerenoveerd zijn...
- Ma heeft nog niet gesnorkeld.
- We zijn niet bij de oude handlezer uit 'Eten,bidden en beminnen' geweest.
- Ook al heb je nu het zeer geheime recept voor de lekkerste sateetjes ze smaken toch niet zo lekker als wij er
niet bij zijn.
- Er liggen nog 4 biefstukken in de vriezer.
- Geen voetreflex massage gehad in Ubud.
- Er zit nog 1 schepje suiker in de pot.
- Ik heb nog 1 zakje Capuccino over.
- Pa heeft pas 1 visje gevangen.
Ik kan natuurlijk ook gewoon zeggen dat we gaan trouwen, dan komen jullie wel terug toch???
Manis Bapak dan Ibu,
Terima kasih untuk semua!
3.5 week op Bali klinkt als een zee van tijd. Genoeg tijd om van alles te doen en te bekijken op het eiland van de Goden en Demonen.
Mijn ouders kwamen op 3 september aan op Bali, om lekker vakantie te vieren, te checken wat we daar allemaal uitvreten, en we hadden elkaar 8 maanden niet live gezien dus het werd ook tijd.
Bepakt en bezakt kwamen ze aan op Denpasar, en dan is het toch wel heel raar dat je ouders in 1 keer naast je staan. Natuurlijk allemaal heel erg blij... en wat zou er toch allemaal in die koffers zitten????
KAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAS... Oud-jong-brietje erbij :) :) :)
En Dropkes van Lucia heel erg lief, bedankt!
Opweg naar Candidasa, was de eerste reactie van Pa: "Wat een rommel, ongelofelijk"
En wij dachten huh? Rommel? Maar hij bedoelde natuurlijk alle afval wat gewoon langs de kant van de weg word
gedumpt. Soms gewoon bergen afval. Af en toe de fik erin en dan is het weer "schoon"
Degene die hier de regering zover krijgt dat er een gesubsidieerd afval verwerkings systeem op gang komt word heeeeeel erg rijk. Gelukkig werd het naarmate we dichterbij Candidasa kwamen beter. Maf eigenlijk dat wij er al helemaal geen acht meer op slaan al die afval die ze gewoon in de natuur dumpen. Doodzonde eigenlijk.
De eerste avond lekker gegeten bij Candidasa cafe, roseetje en een biertje genuttigd. Niet teveel natuurlijk (ahum) want de volgende dag begon pa al aan de open water cursus, en zijn ma en ik de berg op geweest. We waren uitgenodigd voor een ceremonie van het dorp waar Ketut Bel Bel woont. Natuurlijk stonden wij allang en breed op de
berg, samen met een paar dolle dwazen die zichzelf met messen pijnigden. En een paar miepjes die compleet in trance waren en was Ketut nog gewoon thuis. Elastische tijd is haar middle name.
Pa heeft in 3 dagen zijn cursus afgerond bij Remie, dit keer geen sport waarbij je als een gek de bult op moet fietsen of als keeper een goal kan maken, maar rustig in het water hangen, naar de visjes, slakjes en anders spul kijken en af en toe een keer met je vinnen trappen. Mijn zusje en ik hadden al een weddenschap hoe lang het zou
duren voordat Pa met zijn vingers in een giftig soort koraal zou zitten of een giftige vis 'per ongeluk' zou
aanraken ;)
Ondertussen konden Ma en ik rustig naar de markt een zeer vervelende massage uit proberen en onze teennagels laten bekladderen. Het duiken is pa goed bevallen dus daar zal nog wel een vervolg aan zitten.
In het eerste weekend heeft Remie nog een feestje gegeven ter ere van zijn 26ste verjaardag. Heel erg gezellig met de staff van Sub Ocean en Candidasa Cafe en een paar bekenden uit het dorp. We hebben genoten van de zangkunsten van de mannen van S.O dat rare liedje waar we geen zak van verstaan, maar die ze vaak zingen als ze bij elkaar
zitten en Arak drinken. Reroreroreeeh Rooorerooreroreeeh Rerroreroreeh Roooooorerorerororeeh en dat onder de beat: Pong pong pong.
Ergens in de tweede week ik weet het niet meer precies, zijn mama en ik op kookcursus geweest in Ubud.
In het Nederlandse tv programma 'The taste of life' was te zien hoe Stella en Rudolpf ( die tv kok met die rare brilletjes en gekleurd haar ) op de markt in Ubud waren en gingen koken in de keuken bij Casa Luna. Een bekend restaurant in Ubud van Janet de Neefe een Australische vrouw, getrouwd met een Balinees. Zij is erg bekend hier, heeft een aantal kookboeken geschreven en heeft 2 goede restaurants in Ubud. In de keuken die ze op tv lieten zien waar de lessen werden gegeven waren de muren roze geschilderd. Ik was om, we gingen naar Ubud.
Met een zeer bijzondere groep van ongeveer 20 man gingen we eerst naar de markt. Ik ben hier al erg vaak geweest, maar vaak alleen op het gedeelte met de souveniers en niet voor 10 uur 's ochtends. Al heel er vroeg begint hier de ochtend markt. Het mannetje wat mee ging kon ons heel erg veel vertellen over de gebruiken op zo'n markt. En over
de producten die veel in de Balinese keuken worden gebruikt. Weet jij het nog allemaal Mam? Het beste kan ik de markt beschrijven als 1 grote tering bende waarop ze fruit, kruiden, vlees, vis en anders spul verkopen. Ik kan me voorstellen dat een Westerling die over die markt loopt geen zin meer heeft in eten of drinken. Wij niet hoor wij hadden honger laten we maar snel terug gaan en gaan koken.Nou er werd dus helemaal niet gekookt. Niet door ons in ieder geval. Eerst moesten we aan een lange tafel gaan zitten en kregen we een Balinees ontbijt en een schaal fruit.
Daarna werd er door 2 balinese dames het menu uitgelegd wat er gekookt ging worden, en mochten we jawel om de buurt de verschillende Balinese sambals fijn malen. Er werden vrij traditionele Balinese gerechten gemaakt wat wel leuk om te zien was. Maar nog beter om op te eten. Yammie. De keuken was trouwens helemaal niet roze :(
Ik kan niet eens allemaal beschrijven wat we allemaal gedaan hebben want bijna elke dag stond er wel iets op het program. Pa riep al een paar dagen dat er wat meer 'Tjak tjak actie' moest komen. Pas op wat je hier aan de goden verzoekt want op 19 september werden we rond 07.00 uit bed en van de pot getrild door een heuse aardbeving. Dat is toch wel erg raar wakker worden, alles gaat heen en weer. Mama had het niet helemaal door, en zei dat pa eens stil moest liggen, en Remie waande zich op de veiligste plek van het huis, en drukte rustig door.
Gelukkig waren er geen meldingen van ernstige gewonden of doden. Een dak van een winkelcenrtum is ingestort
waardoor 7 mensen gewond zijn geraakt, maar daar is het bij gebleven.
Verder zijn we nog naar de markt geweest in Amlapura, ma en ik op de scooter en pa op de fiets, daarna kregen we nog een beetje zilverkoorts. Ik had gelezen over een zilverdorp in de buurt en op de terugweg van Amlapura naar Candidasa dacht ik dat het wel leuk was daar even langs te gaan. Het dorp heet Budakeling. De weg ernaartoe was
prachtig, mooie rijstvelden en leuke dorpjes, maar waar was toch dat zilverdorp? Om de 5 km vragen aan iemand langs de kant van de weg en allemaal zeiden ze rechtdoor blijven rijden. Voor ons geen probleem wij waren toch op de toet toet. Uiteindelijk het dorp gevonden, en bij de eerste beste smid naar binnen gegaan. Daar waren een man en een
vrouw aan het werk wat er nou niet heel bijzonder uit zag. Totdat we in het winkeltje kwamen. Wow echt mooi spul!
Hele mooie oorbellen mogen uitzoeken, met Balinees design, een mooi aandenken aan Bali en de vakantie met pa en ma.
Ook zijn we natuurlijk naar het weeshuis geweest, waar we werden getrakteerd op een paar mooie dansen van de kids, en zijn we de rijstvelden in geweest. Erg leuk, kokosmelk drinken en op suikerriet kauwen. Real Bali...
Onder het motto: "Ik wil altijd weten wat er aan het eind van die weg achter die berg is" hebben mijn ouders veel van het Balinese leven gezien. Je ziet op de scooter meer dan wanneer je in een taxi zit, kan stoppen op elk gewenste plek en komt op plaatsen waar je anders niet zo snel komt. Ook tijdens de bezoeken bij de 2 Ketut dames ( Bel-bel en Ariani ) hebben we kunnen zien hoe de Balinesen wonen en dat dat er nog wel eens verschillend uit kan zien.
Voor ons was het fijn om natuurlijk mijn ouders weer te zien en vast te houden en voor mijn ouders denk ik mooi om te zien wat we hier allemaal wel en ook niet uitvoeren, en wat Bali voor ons betekend.
Ik heb de helft nog niet beschreven van wat we hebben gedaan. Maar ik zal een fijne selectie uit de niet gewiste foto's maken, zodat jullie er een beter beeld bij krijgen. ;)
Dan wil ik dit verhaal afsluiten met een opsomming voor pa en ma met een aantal zeer goede redenen om nog een keer terug te komen;
- Er was nog een halve fles rose over. Toch niet zo leuk om die alleen op te drinken.
- Pa en Remie zouden Mount Agung (vulkaan) gaan beklimmen. Niet gebeurd.
- Nog niet bij Amed gedoken.
- De spa bij The Watergarden zal 1 dezer dagen wel gerenoveerd zijn...
- Ma heeft nog niet gesnorkeld.
- We zijn niet bij de oude handlezer uit 'Eten,bidden en beminnen' geweest.
- Ook al heb je nu het zeer geheime recept voor de lekkerste sateetjes ze smaken toch niet zo lekker als wij er
niet bij zijn.
- Er liggen nog 4 biefstukken in de vriezer.
- Geen voetreflex massage gehad in Ubud.
- Er zit nog 1 schepje suiker in de pot.
- Ik heb nog 1 zakje Capuccino over.
- Pa heeft pas 1 visje gevangen.
Ik kan natuurlijk ook gewoon zeggen dat we gaan trouwen, dan komen jullie wel terug toch???
Manis Bapak dan Ibu,
Terima kasih untuk semua!
-
01 Oktober 2009 - 10:06
Maarten:
Klinkt weer mooi!!!
Enneh, dat trouwen...is dat serieus? Gefeliciteerd dan! :-) -
01 Oktober 2009 - 10:13
Mel...:
Zeg dame... er gaat niet getrouwd worden zonder mij erbij he??? Dat je dat ff weet...
Ik ben blij dat jullie zo'n fijne tijd gehad hebben en allemaal leuke dingen hebben gedaan.
Ik ben very benieuwd naar de foto's!!
Liefs, kus Mel
-
01 Oktober 2009 - 10:41
Martin:
Sinds wanneer heb jij moeite met een overgebleven half flesje rosé en 4 biefstukken??
Kus Martin -
01 Oktober 2009 - 11:51
Kok:
Als jullie gaan trouwen komen jullie toch wel op huwelijksreis naar Gendringen toch? Ik heb de roze suite al voor jullie klaar. (bijna dan) -
01 Oktober 2009 - 13:11
Eefje:
Trouwen???
In april 2010!!!! Mooie maand!! :D
-
01 Oktober 2009 - 15:31
Joost:
Wat een gezellig verhaal weer...
Ga je in het roze trouwen Dies? -
01 Oktober 2009 - 17:46
Hans En Anne:
Tuurlijk als jullie gaan trouwen komen we zeker terug naar bali. En om al die anderen mooie dingen van jouw lijsje nog te doen .En als het kon vliegen we morgen terug want het is hier koud brrrrrrrr.
Dikke kus voor jullie twee -
02 Oktober 2009 - 11:19
Inge:
leuk verhaal de fotos van het weeshuis en rijstvelden ga ik uit printen de eerste avond van de vvn is de spaarpot al wat gevuld gr inge -
02 Oktober 2009 - 13:50
Jan En Bep:
Hallo Balinesen.
Dieske Dieske, Je hebt je wat op de hals gehaald, met te schrijven dat je misschien daar gaat trouwen. Als het zover is dan horen wij het vroeg genoeg om een reis te boeken. Maar wij moeten eerst zien, dan geloven. Je hebt je best weer gedaan om er een mooi verhaal van te maken. Maar ja, jullie hebben er nu weer de tijd voor, want jouw pa en ma zijn weer weg.
Hopelijk hebben jullie kunnen smullen van de lekkere dingen uit Holland die je vader en moeder hebben meegebracht.Jullie hebben er een mooie herinnering bij om van te genieten. Gr. pa en ma -
02 Oktober 2009 - 16:39
Annie Van Hal:
Remie: alsnog Gefeliciteerd met je verjaardag.
Dieske je maakt er altijd weer een mooi verhaal van.
En als het serieus is van dat trouwen wat ik niet geloof,dan ook daarmee gefeliciteerd.
Groetjes uit de Zandberg. -
03 Oktober 2009 - 03:45
Dies En Reem:
Wil iedereen die er een reactie over onze vermeende huwelijksplannen op heeft gezet even de definitie van 'hoax' googlelen. -
04 Oktober 2009 - 16:48
Wanda En Margriet:
Hallo Dies en Remie.
Wat ontzettend fijn om weer zo:n prachtig verhaal van jullie te lezen en wat een prachtige foto"s hebben jullie er weer opgezet,wij hebben erg van de mooie foto"s genoten.En wat een fijne tijd hebben jullie daar met je ouders gehad als wij het zo lezen.En van dat trouwen??dat horen wij toch wel vroeg genoeg als het zover is b.v. 10. 10. 10. volgend jaar mooie datum toch.
Wij wensen jullie alle geluk van de wereld toe daar op het mooie Bali.
Wat heerlijk lijkt ons dat op zo"n mooi eiland te wonen.Heel veel liefs van Wanda en Margriet. -
04 Oktober 2009 - 19:03
Bjorn En Emmy:
Leuk om de verhalen te lezen die jullie meemaken..Mooi om ook de foto´s te zien, zo krijgen wij een indruk van de mooie plekken..
Groetjes uit Ulft -
05 Oktober 2009 - 10:02
Haas:
Lekker ding! Wat heb je er weer een mooi verhaal van gemaakt. Aardbevingen trouwplannen, spannend hoor Diesje, en natuurlijk ook voor je man. -
05 Oktober 2009 - 11:35
Poepje:
Hoiiiiiiiiii Poepje,
Wat een prachtig verhaal weer van alles meegemaakt en leuke dingen gedaan.
Zo te lezen hebben je ouders het net zo mooi gehad als ik.
En ik wil ook wel even komen helpen die rose op te maken heb ikgeen problemen mee hoor.
We spreken elkaar snel weer.
Dikke kus Elke en de rest -
07 Oktober 2009 - 09:18
Agneswilcolisafemke:
HalloDieske en Remie.
Alweer een poosje geleden dat we elkaar via dit medium "spraken".Ik Hoorde gisteren van Bep dat er weer een nieuw verhaal opstond van jullie.Dus gaan we ,nu de kinderen naar school zijn ,even kijken wat voor een leuks jullie weer te melden hebben.Nou Dieske je merkt wel, één grapje(hoax),en de halve bekenden kring staat op scherp.Mooi verhaal wederom dat je hebt geschreven.Bep belde me gistermiddag op , er was op de duitse tv. en stukje op over bali.Hetgeen ik nog van dat programma heb gezien, ging ook over een traditie waarbij ze in trance zichzelf met en mes staken en dat ging uren zo door .Voor velen van ons niet te begrijpen zulke tradities.Vraag me af of jullie dat nu wel begrijpen of misschien heel langzaam proberen te begrijpen of valt dit gewoon niet te snappen wanneer je niet in die cultuur geboren bent?Ik sluit af, ik wens jullie een hele fijne voortzetting van jullie avontuur .Lieve groetjes voor jullie allebei.Doei.Doei. Agnes. -
07 Oktober 2009 - 14:42
Marie Louise En Jan:
Hoi Dieske en Remie
Bedankt voor je persoonlijke brief , erg leuk om te lezen dat je het zo goed hebt besteed.
En weer een super verhaal van jullie met Hans en Anne , voor ons natuurlijk smullen al die foto,s en verhalen. Ben benieuwd of we ook balinees gaan eten met ons culinair avondje , je moeder laat niets los .Jullie hebben toch wel de goede kruiden gekocht ???? niet dat wij dadelijk ook allemaal aan de pot gekluisterd zijn.
Hoorde van Anne dat jullie nog geen plannen hebben voor een terugreis , nu dan wachten we met spanning op het volgende verhaal , pas goed op jezelf , liefs van ons allen Marie louise en Jan -
19 Oktober 2009 - 11:40
Rookworst:
he die dieske
zo te zien aan de foto's hebben je ouders het super gehad.
Hoe smaakte dat achterhoekse broodje dan en met echte kaas erop dat zal wel smullen zijn geweest of niet dan en die taart van reempje zach er ook heerlijk uit maar nu moet je me toch is vertellen ga je nu echt trouwen dat kan niet want dan zijn wij er niet bij de grootste feestbeesten dus want wij willen die roze varkensjurkje van jou wel zien hoor .
Zo te lezen is het bij jullie nou al kerstmis dus jij zit momenteel kerstbomen te versieren en konijn eten ????
Maar wat zijn nu de plannen verder nog ga je nog verder rond trekken of iets anders zit je nog steeds op weeshuis ?
En hoe is het weer momenteel dan ??
Nou hier is alles palettie gr daan aan iedereen oja sorry voor de punten commá enz je weet het he ik ben het jan alfabeet maar ik heb het wel geprobeerd dikke x I love You -
13 December 2009 - 21:09
Miranda:
Hoi Dieske,
wat een leuk verhaal! Eefje wees me op je site. Ik ben al druk met het Lonely Planet boekje over Bali. Die vulkaan beklimmen lijkt me ook super!! En die mooie Balinese oorbellen lijkem me ook wel wat!!
Cocktails gaan we sowieso verorberen!
Tot snel (time does fly)
X Miranda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
